Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoarthritis – OA) jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności w populacji osób starszych. Główny objaw choroby stanowią przewlekłe dolegliwości bólowe utrudniające lub uniemożliwiające pacjentom codzienną aktywność. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są najczęściej zalecanymi substancjami w celu zmniejszania dolegliwości bólowych chorych o udowodnionej skuteczności. Mogą być stosowane w formie doustnej, parenteralnej lub miejscowej. Choć są skuteczne w każdej z form podania, należy zaznaczyć, że w przypadku dwóch pierwszych dróg podania leki osiągają duże stężenie w surowicy krwi, co wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia powikłań i działań niepożądanych. Zgodnie z danymi miejscowe stosowanie NLPZ ma podobną efektywność w aspekcie zmniejszania dolegliwości bólowych oraz hamowania stanu zapalnego, jak podawanie ich w formie doustnej. Ponadto wiąże się z mniejszym ryzykiem wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Do najczęściej stosowanych NLPZ w formie miejscowej zalicza się: ketoprofen, diklofenak, naproksen oraz ibuprofen. Wiele źródeł wskazuje na najwyższą skuteczność ketoprofenu, ze względu na jego właściwości farmakokinetyczne i farmakodynamiczne. Liczne międzynarodowe wytyczne zalecają stosowanie miejscowych NLPZ jako leczenia pierwszego wyboru w łagodnej i umiarkowanej chorobie zwyrodnieniowej stawów.
Dział: Z praktyki ortopedy
W artykule omówiono zastosowanie kolagenu w iniekcjach okołokręgowych wykonywanych pod kontrolą ultrasonografii – okołokorzeniowych i okołostawowych oraz sposoby infiltracji tkanek miękkich okołokręgowo bez kontroli obrazowej. Spektrum omawianych przypadków to dyskopatia, zmiany zwyrodnieniowe stawów, stenoza kanału kręgowego oraz zespoły przeciążeniowe. W artykule zaprezentowano technikę iniekcji, algorytmy dawkowania oraz opieki nad pacjentem.
W artykule zaprezentowano doświadczenia autora dotyczące wykorzystania tomografii komputerowej z nawigacją laserową w leczeniu zespołów bólowych odcinka lędźwiowego i stawu krzyżowo-biodrowego. Wykonywano iniekcje dodyskowe, okołostawowe i okołokorzeniowe z wykorzystaniem mieszaniny ozonu, leków steroidowych i miejscowych leków znieczulających, a także autologicznej surowicy własnej, tj. terapii Orthokine. Ze względu na bardzo wysoką skuteczność precyzyjnego pozycjonowania igły procedura odgrywa zasadniczą rolę w tzw. iniekcjach diagnostycznych u pacjentów na granicy leczenia operacyjnego.
Należy przyjąć, że lepszą skuteczność leczenia usprawniającego chorych z iSCI na poziomie szyjnym kręgosłupa uzyskuje się metodami spersonalizowanej kinezyterapii z uzupełnieniem współczesnych metod fizykoterapii, takich jak elektroterapia nerwów oraz zabiegi wysokoczęstotliwościowej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej. Te ostatnie obecnie nie są zawarte w standardach leczenia zachowawczego. W przedstawianej pracy badania neurofizjologiczne wykonano przed cyklem intensywnej, indywidualnie dobranej neurorehabilitacji z zastosowaniem technik kinezyterapii oraz tuż po jej zakończeniu. W tej pracy celami były opis proponowanego algorytmu leczenia zachowawczego i ocena jego skuteczności w pięciomiesięcznej obserwacji. Spersonalizowany algorytm postępowania fizjoterapeutycznego dla chorych z niecałkowitym uszkodzeniem rdzenia kręgowego, na podstawie wyników badań neurofizjologicznych, ukierunkowany na reedukację ruchowo-czuciową, prowadzi do umiarkowanej poprawy sprawności jednostek ruchowych mięśni kończyn górnych oraz przewodnictwa impulsów nerwowych we włóknach ruchowych nerwów pośrodkowych. U chorych tych występuje progresja deficytów czuciowych w zakresie dermatomów C3-C8.
Postępy technologiczne w ortopedii zaowocowały opracowaniem szeregu nowych technik, które zmniejszyły okołooperacyjny uraz pacjenta, skróciły czas hospitalizacji i poprawiły wyniki leczenia. Pomimo wielu docenianych korzyści, płynących m.in. z miniinwazyjnych technik chirurgicznych stosowanych w ortopedii i traumatologii, nadal operacyjna interwencja obciążona jest znaczącymi wadami. Zastosowanie robotów pozwoli w pełni wykorzystać ich potencjał, dzięki powtarzalności, bezpieczeństwu i dokładności. W artykule przeglądowym omówiono wymagania kliniczne i wyzwania techniczne związane z zastosowaniem robotycznych platform w ortopedii, ze szczególnym uwzględnieniem robota NAVIO. W przypadku UKA, TKA i THA, chirurgiczne interwencje przeprowadzone z zastosowaniem robota są bezpieczne i tak samo skuteczne jak konwencjonalny zabieg. Chociaż niektóre badania pokazują, że roboty są lepsze niż konwencjonalna technika w pozycjonowaniu implantów, balansowaniu operowanego stawu, skracają czas operacji i przyczyniają się do zmniejszenia utraty krwi, ale aby to potwierdzić, potrzeba jednak więcej wiarygodnych badań w niezależnych ośrodkach.
Staw kolanowy jest największym stawem ustroju ludzkiego, ale równocześnie stawem najczęściej ulegającym uszkodzeniom urazowym i najbardziej podatnym na występowanie różnego rodzaju patologii, w tym zmian zwyrodnieniowych. Choroba ma istotny związek z wiekiem człowieka. Zmiany zwyrodnieniowe występują najczęściej powyżej 50. roku życia. W przeważającej liczbie chorych zmiany chorobowe dotyczą przedziału przyśrodkowego stawu kolanowego, prowadząc do szpotawej deformacji osi kończyny. Alloplastyka stawu kolanowego jest obecnie jedną z częściej wykonywanych procedur na oddziałach ortopedycznych [1, 2]. Zabieg rekonstrukcji więzadła właściwego rzepki jest zabiegiem wykonywanym rzadko. Natomiast zabieg alloplastyki stawu kolanowego z równoczesną rekonstrukcją zastarzałego uszkodzenia więzadła rzepki jest zabiegiem niestandardowym [4, 6–8, 10–17]. Celem artykułu jest analiza leczenia chorej w Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu 4. WSKzP we Wrocławiu z powodu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego prawego z zastarzałym uszkodzeniem więzadła właściwego rzepki – do urazu doszło 19 lat przed alloplastyką.
Obecnie istotny wpływ na działalność leczniczą ma epidemia koronawirusa SARS-CoV-2. Choroby zakaźne i zakażenia podlegają regulacjom prawnym. Celem artykułu jest przybliżenie podstawowych pojęć i instytucji prawnych związanych z epidemią koronawirusa SARS-CoV-2 w Polsce.
W celu zastosowania klinicznej alternatywnej terapii choroby zwyrodnieniowej stawów, np. stawu kolanowego, ważne jest, aby zidentyfikować, podsumować i ocenić badania naukowe dotyczące leczenia kurkumy w badaniach choroby zwyrodnieniowej stawów.