Dział: Tematu numeru

Przerzuty raka jasnokomórkowego nerki do kości ze złamaniem patologicznym stanowią poważny problem leczniczy. Pojedyncze ogniska należy traktować jak guz pierwotny i resekować w całości. Przerzut raka jasnokomórkowego nerki cechuje się patologicznym unaczynieniem, które wymaga przedoperacyjnej embolizacji. Zastosowanie okularów MR umożliwia realistyczne planowanie operacji, ułatwia resekcję guza, resekcję kości i wpływa na zmniejszenie czasu operacji, utratę krwi i zmniejszenie ryzyka infekcji.

W dziedzinie ortopedii i traumatologii leczenie przyczynowe w dużej mierze opiera się na leczeniu operacyjnym. Wciąż aktywna, ogólnoświatowa pandemia dotyka również tego obszaru medycyny, skłaniając do pytań: czy przedoperacyjne postawienie rozpoznania COVID-19 wpływa na współczynnik śmiertelności u pacjentów leczonych chirurgicznie? Czy odroczenie terminu leczenia operacyjnego o kilka tygodni od momentu diagnozy COVID-19 może wpłynąć na 30-dniowy współczynnik zgonów wśród operowanych pacjentów? Czy odroczenie terminu operacji powinno mieć miejsce zarówno w przypadku symptomatycznych, jak i asymptomatycznych chorych z dodatnim wynikiem testu w kierunku SARS-CoV-2? Jeśli istnieje zależność między przebyciem COVID-19 a ryzykiem zgonu pooperacyjnego i co mogłoby być czynnikiem sprawczym wystąpienia tego zjawiska? Czy wreszcie, jak długo należy odwlekać leczenie operacyjne po szczepieniu przeciwko SARS-CoV-2? Odpowiedzi na te i inne pytania oraz podsumowanie dotychczas przeprowadzonych metaanaliz traktujących o wspomnianych zależnościach zostaną zawarte w naszym artykule.

Styl życia wiąże się z występowaniem chorób cywilizacyjnych. Aktywność fizyczna stanowi ważny element zdrowego stylu życia, a najprostszą formą ruchu jest bieganie. Niestety, obciąża stawy kończyny dolnej i w środowisku ortopedów i fizjoterapeutów powszechnie uważane jest za aktywność przeciwwskazaną w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów. Ostatnio pojawiły się publikacje, które kwestionują ten pogląd, dowodząc, że umiarkowany trening biegowy nie tylko nie pogarsza przebiegu choroby, ale korzystnie wpływa na fizjologię chrząstki i poprawia jakość życia. Rozwój technik operacyjnych i postęp technologiczny w zakresie materiałów używanych do produkcji wszczepów endoprotez pozwala na kontynuowanie aktywności sportowej po zabiegu.

Aloplastyka stawu biodrowego (ang. Total Hip Arthroplasty – THA) i kolanowego (ang. Total Knee Arthroplasty – TKA) to jedne z najczęściej wykonywanych operacji ortopedycznych. Aloplastyka całkowita stanowi złoty standard leczenia końcowego stadium choroby zwyrodnieniowej stawu. Ze względu na wysoką efektywność w redukcji dolegliwości bólowych i poprawie funkcjonowania pacjentów na łamach czasopisma „The Lancet” została określona jako „operacja stulecia”. Zgodnie z danymi liczba wykonywanych procedur w ujęciu globalnym wzrasta z roku na rok. Niestety, u części chorych procesy mechaniczne i patofizjologiczne prowadzą z czasem do zużycia się elementów protez i konieczności ich wymiany na nowe. Alternatywą dla klasycznych protez są implanty „custom-made”. Znajdują one zastosowanie w przypadku obecności znacznych ubytków kostnych. Poza skomplikowanymi rewizjami protezy „szyte na miarę” znajdują także zastosowanie u chorych po wcześniejszych urazach, dysplazjach rozwojowych czy też ze zmianami onkologicznymi. Pierwszym etapem produkcji tego typu protez jest wykonanie badań obrazowych – najczęściej tomografii komputerowej. Na podstawie obrazów projektowany jest implant docelowy oraz plastikowa forma dla chirurga, która pomaga w przygotowaniu się do operacji i przećwiczeniu jej jeszcze przed salą operacyjną. Poza implantem i modelem firma zajmująca się produkcją dostarcza szczegółowych instrukcji co do właściwości samego implantu oraz optymalnych metod jego osadzania. Implanty „custom-made” są często jedyną alternatywą dla pacjentów ze znacznymi ubytkami kostnymi, w których przypadku nie ma możliwości zastosowania konwencjonalnych metod operacyjnych.

Wstęp: Badania neurofizjologii klinicznej stały się podstawą do opracowania założeń współczesnych, uznanych metod kinezyterapii, stosowanych w leczeniu chorych po udarach niedokrwiennych. W wielu opracowaniach podjęto ocenę skuteczności elektroterapii funkcjonalnej mięśni niedowładnych w terapii tych chorych, ale w programowaniu parametrów aplikowanych bodźców elektrycznych nie uwzględniano oceny stanu funkcjonalnego układów mięśniowego i nerwowego przed podjęciem leczenia. W tym artykule opisano metodologię i wstępne wyniki diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem funkcjonalnej stymulacji nerwowo-mięśniowej (NMFES), opartej na przesłankach neurofizjologicznych otrzymanych z rejestracji elektromiograficznych mięśni działających antagonistycznie na stawie nadgarstka i skokowym w obserwacji długoterminowej. Spersonalizowane podejście do zagadnienia elektrostymulacji funkcjonalnej chorych po udarach niedokrwiennych skutkuje trwałą poprawą wzorca czynności naprzemiennej mięśni stawu skokowego i nadgarstka, regulowanych mechanizmami ośrodkowymi na poziomie rdzenia kręgowego na zasadzie sprzężenia zwrotnego, poprawą sprawności jednostek ruchowych badanych mięśni w warunkach maksymalnego skurczu oraz obniżeniem objawu spastyczności. Lepsze wyniki leczenia NMFES razem z zabiegami kinezyterapii w leczeniu chorych po udarach niedokrwiennych w porównaniu do stosowania samych zabiegów kinezyterapii przekonują o zasadności leczenia skojarzonego.

Wstęp: Ból ostry nie jest chorobą samą w sobie, ale raczej objawem spowodowanym przez wiele różnorodnych przyczyn.

Choroba zwyrodnieniowa stawów (osteoarthritis – OA) dotyka niemal 302 mln ludzi na świecie. Głównym jej objawem są dolegliwości bólowe, które znacznie ograniczają codzienną aktywność i funkcjonowanie pacjentów. Jedną z dostępnych metod leczenia OA jest stosowanie leków z grupy symptomatic slow acting drugs in ostheoarthritis (SYSADOA), do których zalicza się siarczan chondroityny (chondroitin sulphate – CS). Stosowanie substancji z grupy SYSADOA wykazuje wysoki profil bezpieczeństwa w porównaniu do standardowo stosowanych leków. Główną ideą stosowania SYSADOA jest łagodzenie bólu, poprawa funkcjonalności oraz zmniejszenie konieczności podaży leków z innych grup. Większość dostępnych danych naukowych potwierdza skuteczność stosowania CS w łagodzeniu dolegliwości bólowych i poprawie funkcjonalności u chorych z łagodną i umiarkowaną OA. Stosowanie siarczanu zostało uwzględnione w wytycznych wielu towarzystw naukowych, takich jak Osteoarthritis Research Society International (OARSI) czy European League Against Rheumatism (EULAR). Wykazano, że proces produkcyjny, skład cząsteczki, stopień oczyszczenia oraz pochodzenie CS mogą wpływać na bioprzyswajalność i skuteczność działania związku. Podkreśla się przeciwzapalne oraz chondroprotekcyjne działanie CS.

Leczenie złamań otwartych nasady dalszej piszczeli typu „pilon” jest trudnym wieloetapowym procesem, stawiającym wysokie wymagania przed zespołem leczącym. Istnieją algorytmy postępowania w złamaniach otwartych, których stosowanie niewątpliwie pomaga w podejmowaniu ważnych decyzji terapeutycznych. Wielokrotnie jednak pojawiające się trudności lub powikłania zmuszają do modyfikacji planów leczenia i szukania niestandardowych rozwiązań. W opisanym przypadku klinicznym zastosowano w leczeniu złamania otwartego pierwotne zaopatrzenie stabilizatorem zewnętrznym, następnie kilkukrotne oczyszczanie miejsca złamania i ostateczne zespolenie śródszpikowe. W dyskusji przedstawiono argumenty za i przeciw podjętym rozwiązaniom, tj. odnośnie do zarówno osteosyntezy śródszpikowej, jak i leczenia późniejszych zaburzeń zrostu kości, np. dynamizacji zespolenia, podawania osocza bogatopłytkowego (platelet rich plasma – PRP) i zastosowania aparatu Exogen. Zapoznanie się z artykułem może stanowić inspirację w rozwiązywaniu podobnych problemów klinicznych.