Oddajemy w Państwa ręce pierwszy numer czasopisma „Praktyczna Ortopedia i Traumatologia”. Jest ono odpowiedzią na Państwa potrzeby i mamy nadzieję, że stanie się źródłem praktycznej wiedzy oraz inspiracją do rozwijania swoich umiejętności. Tematem numeru niniejszego wydania jest biologiczne i biomechaniczne zapobieganie uszkodzeniom chrząstki stawowej. Autorzy opracowania omawiają uszkodzenie chrząstki stawowej przedstawiając budowę stawu, charakteryzując samą chrząstkę i odpowiednią profilaktykę w tym przypadku. Wskazują także, że uszkodzenie chrząstki stawowej zwykle wywołane jest przez chorobę zwyrodnieniową stawów.

W niniejszym numerze skupimy się m.in. na następujących zagadnieniach:

• odcinek lędźwiowy kręgosłupa – elementy diagnostyki różnicowej
• zwyrodnienie stawu kolanowego – leczenie z wykorzystaniem kwasu hialuronowego
• artroskopia stawu biodrowego
• neuropatia uciskowa w obrębie kończyny górnej
• zrost opóźniony i staw rzekomy
• choroba de Quervain’a

Zwyrodnienie stawów kolanowych

W rubryce „Z praktyki ortopedy” skupiamy się na poważnym schorzeniu, którym jest zwyrodnienie stawów kolanowych. Lek. Piotr Zamojcin otwiera opracowanie charakterystyką samej chrząstki stawowej oraz przedstawia etapy rozwoju zwyrodnienia stawów kolanowych. Będą mogli zapoznać się Państwo z krótkim opisem kwasu hialuronowego, oraz zastosowania go w leczeniu zwyrodnienia stawu kolanowego – wiskosuplementacja z jego wykorzystaniem pozwala na opóźnienie zabiegu endoprotezoplastyki. W przypadku jakim jest zwyrodnienie stawów kolanowych – leczenie powinno zostać rozpoczęte od metod nieoperacyjnych. Podjęcie odpowiednich działań jest niezwykle ważne, ponieważ zwyrodnienie stawów kolanowych prowadzi do niepełnosprawności i stopniowego obniżenia jakości życia.

Odcinek lędźwiowy kręgosłupa – elementy diagnostyki różnicowej

W tej samej rubryce znajdą Państwo tekst pt. „Odcinek lędźwiowy kręgosłupa – elementy diagnostyki różnicowej”. Lek. Piotr Godek omawia testy i objawy kliniczne, które wykorzystano w diagnostyce różnicowej pacjenta cierpiącego na dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Podkreśla on konieczność dokładnego zebrania wywiadu. Warto mieć na uwadze, że w zdecydowanej większości bóle w tym odcinku zalicza się do grupy niespecyficznych, pochodzenia mechanicznego.

Artroskopia stawu biodrowego

Na łamach naszego czasopisma została omówiona również artroskopia stawu biodrowego w chorobie zwyrodnieniowej. Technika ta jest rutynowo stosowana w diagnostyce i leczeniu schorzeń w obrębie stawów obwodowych. Wyróżnia ją wysoka precyzja oraz niewielkie ryzyko powikłań. Daje ona również szansę na szybki powrót do zdrowia. Artroskopia stawu biodrowego ma znaczenie także w przypadku diagnostyki choroby zwyrodnieniowej oraz może odroczyć radykalne leczenie. Zachęcamy do zapoznania się z artykułem, w którym szerzej omawiamy tę technikę.

Zrost opóźniony i staw rzekomy

Polecamy Państwu lekturę artykułu pt. „Zrost opóźniony i staw rzekomy. Przyczyny, rodzaje, rozpoznanie, leczenie”. Dr n. med. Piotr Ogrodowicz podkreśla, że opóźniony zrost to najpoważniejsza komplikacja w procesie gojenia się kości wymagająca długotrwałego leczenia o nie zawsze przewidywanym wyniku. W przypadku hipotroficznego lub atroficznego stawu rzekomego, bądź infekcji konieczne jest postępowanie operacyjne. Leczenie zarówno w przypadku zrostu opóźnionego, jak i stawu rzekomego jest trudne i nie zawsze kończy się powodzeniem.

Choroba de Quervain’a

„Zespół de Quervain’a (ang. de Quervain syndrome, de Quervain’s tenosynivitis) to choroba polegająca na zapaleniu pochewki pierwszego grzbietowego przedziału nadgarstka, zawierającego w sobie ścięgno odwodziciela długiego kciuka (ang. adductor pollicis longus – APL) oraz ścięgno prostownika krótkiego kciuka (ang. extensor pollicis brevis – EPB)” – piszą eksperci. Występuje on najczęściej u osób wykonujących ruchy kciukiem, np. w pracy zawodowej lub przy niewłaściwym noszeniu niemowlęcia. W tekście przedstawiono opis leczenia nieoperacyjnego oraz operacyjnego w zespole de Quervaina.

Neuropatia uciskowa

Neuropatia uciskowa to najczęściej występująca odmiana neuropatii, a „jej powstawanie spowodowane jest względnym uciskiem na nerw przez sąsiadujące z nim struktury lub wtórnym uciskiem struktur spowodowanym obrzękiem samego nerwu”. W badaniu neuropatii uciskowej należy zwrócić uwagę na funkcję ruchową, czuciową oraz autonomiczną.