Anemia w Ortopedii

Z praktyki ortopedy Otwarty dostęp

Wstęp: Niedokrwistość (anemia) definiowana jest jako poziom hemoglobiny poniżej dolnej granicy normy. Może być objawem różnych stanów patologicznych i dokładna diagnostyka różnicowa jest niezbędna do ustalenia jej przyczyny. W praktyce klinicznej wykorzystuje się klasyfikację morfologiczną niedokrwistości do rozróżnienia makrocytarnych, normocytarnych i mikrocytarnych typów niedokrwistości oraz wydziela niedokrwistość ze zwiększoną liczbą retikulocytów krwi obwodowej na grupę specjalną. Powszechnie znane są następujące jednostki kliniczne:
niedokrwistość z niedoboru żelaza,
niedokrwistość choroby przewlekłej,
rzadkie jednostki kliniczne, o których zawsze należy pomyśleć w diagnostyce różnicowej pacjenta z niedokrwistością.
Coraz częstsze jest występowanie rzadkich chorób krwi ze względu na wprowadzenie do diagnostyki metod genetyki molekularnej, wydłużenie czasu całkowitego przeżycia pacjentów oraz rosnącą migrację z obszarów, w których występuje ta choroba jako endemiczna. Każda jednostka kliniczna charakteryzuje się specyficzną etiologią i podstawowymi mechanizmami patofizjologicznymi, a także posiada główne cechy kliniczne wraz z ważnymi badaniami diagnostycznymi. Ze względu na niezbyt dużą objętość artykułu wymieniono jedynie podstawową wiedzę na temat diagnostyki i terapii. 
 

Definicja niedokrwistości cieszy się ostatnio dużym zainteresowaniem ze względu na badania epidemiologiczne, które sugerują, że niedokrwistość może wiązać się z gorszymi wynikami leczenia w różnych chorobach i zaburzeniach.
W wielu badaniach nad anemią stosowana definicja niedokrwistości jest taka, jak sugerowana przez ekspertów WHO sprzed 40 lat, a oparta na bardzo niewielu danych z wykorzystaniem metod, które były nieodpowiednie. Różnice w podanych dolnych granicach normy mogą wydawać się niewielkie, ale w ich zastosowaniu nie są trywialne [1].
Jak więc można znaleźć stężenie hemoglobiny, powyżej którego 95% lub 97,5% zdrowych osób jest ujętych w zakresie normy?

POLECAMY

Bazy danych

W przeszłości częścią problemu była dostępność wystarczająco dobrze udokumentowanych, dużych baz danych, potrzebnych do tego, aby umożliwić wykluczenie osób, które nie są „normalne”. Systematyczne wykluczanie takich członków populacji jest ważne w radzeniu sobie z nieprawidłowościami tak częstymi jak anemia, zwłaszcza u kobiet.
Na szczęście, istnieją obecnie co najmniej dwie takie bazy danych. Jedną z nich jest baza danych NHANES-III (trzecia wersja amerykańska National Health and Nutrition Examination Survey), a druga to baza danych Scripps-Kaiser, którą zebrano na obszarze San Diego w latach 1998-2002. Pochodzenie etniczne osób oznaczonych jako białe w tych bazach danych jest prawdopodobnie bardzo podobne [2, 3].
Jak ważne jest określenie, z jakiej populacji pochodzą dane, które wyznaczają poziom normy lub anemię w danej grupie, pokazuje fakt, że biali Amerykanie to genetyczna mieszanka osób z różnych części Europy i Bliskiego Wschodu. Dane dotyczące pochodzenia przodków są dostępne w bazie danych Scripps-Kaiser, ale nie w NHANES-III, więc bezpośrednie porównanie nie jest możliwe. 
Wśród czarnych Amerykanów występują różne stopnie domieszki z pochodzeniem spoza Afryki. Baza danych NHANES-III próbuje osiągnąć ogólnokrajową równowagę. Jest prawdopodobne, że większa część czarnej populacji San Diego pochodzi z północnego wschodu i środkowego zachodu Ameryki; dlatego też San Diego może mieć większą domieszkę bieli niż próbka NHANES-III. Nie zostało to jednak udokumentowane w badaniu markerów genetycznych w żadnym z zestawów danych. Baza danych NHANES-III została niedawno „użyta” pod kątem wartości hematologicznych. Dane w tych zestawieniach są cenne, ale, niestety, wartości hemoglobiny w jednym raporcie pochodzą z całej populacji, a nie zostały skorygowane dla osób ze stanami chorobowymi, które mogą być związane z anemią. W drugim raporcie zastosowano kryteria wykluczenia, które są tak drakońskie, że mniej niż 40% badanych pozostaje w zbiorze danych. Ponadto nie przedstawiono danych pochodzących od osób rasy białej [4, 5].
Rozumiejąc różnice populacyjne w różnych społecznościach, spróbujmy zdiagnozować normy i zaburzenia prowadzące do anemii.

Rozpoznanie

Laboratoryjną ocenę niedokrwistości rozpoczyna się od wykonania oceny morfologii próbki krwi i liczby retikulocytów. Wynik nieprawidłowy poniżej zakresu podanej normy jest określany jako niedokrwistość – następnie klasyfikowana jako mikrocytarna, makrocytowa lub normocytowa, z retikulocytozą lub bez niej.
Rozpoznanie potwierdzają: wykonanie wymazu obwodowego i niewielka liczba testów specyficznych, ocena poziomu żelaza w surowicy, całkowitej zdolności wiązania żelaza, poziom ferrytyny w surowicy i elektroforeza hemoglobiny zasadnic...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 4 wydania czasopisma "Praktyczna Ortopedia i Traumatologia"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO