Wstęp: Leczenie bólu w obrębie narządu ruchu jest istotnym problemem opieki medycznej. Z uwagi na rosnący problem działań niepożądanych stosowanych doustnie leków przeciwbólowych, szczególnie paracetamolu i NLPZ, w ostatnim czasie wzrasta znaczenie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych stosowanych w postaciach zewnętrznych, które przy podobnej skuteczności są znacznie bezpieczniejsze. Pośród wielu leków w postaciach naskórnych szczególnie interesujące są preparaty zawierające kilka substancji o różnym mechanizmie działania, takich jak kwas salicylowy, glikokortykosteroidy i siarczan mukopolisacharydów. Lek wieloskładnikowy wykazuje się korzystniejszym potencjałem terapeutycznym w stosunku do monopreparatów i potwierdzoną skutecznością w badaniach klinicznych. Wykazuje korzystne interakcje zarówno na etapie transportu substancji czynnej do tkanek stawowych, jak i w związku z różnym mechanizmem działania, potencjalnie także efekt addycji, a nawet synergii zastosowanych komponentów. Zastosowanie leku wieloskładnikowego zmniejsza potrzebę jednoczesnego stosowania różnych preparatów, a tym samym powinno poprawiać prawidłowe stosowanie zaleconej terapii (compliance). Z uwagi na lokalną (okołostawową) aplikację leku nie dochodzi do znaczącej ogólnoustrojowej ekspozycji na zastosowane substancje, co przekłada się na bezpieczeństwo terapii nawet przy dłuższym, kilkutygodniowym okresie leczenia.