Aktualizowane w 2017 roku zalecenia postepowania diagnostycznego i terapeutycznego w osteoporozie w Polsce, oprócz leków antyresorpcyjnych, polecają suplementację wapniem i witaminą D [1, 2]. Dotyczy to zwłaszcza osób starszych oraz kobiet po okresie menopauzy, kiedy ubytek masy kostnej jest największy i istnieje duże ryzyko upadków i złamań. Suplementacja wapniem i witaminą D zmniejsza ryzyko złamań, wzmacnia siłę mięśniową, a także wzmacnia działanie terapeutyczne leków antyresorpcyjnych.
W przeciętnej polskiej diecie, nie stosując suplementacji, zapewniamy tylko około 50% zapotrzebowania na wapń i ok. 10–20% na witaminę D, a w przypadku osób starszych te wartości są zwykle dużo niższe.
Witamina D
Witamina D jest najbardziej znana ze swojej roli we wchłanianiu wapnia z jelit i mineralizacji kości. Niskie stężenie witaminy D jest niezależnym czynnikiem ryzyka dla powrotu do zdrowia i sprawności u chorych po złamaniu bliższego końca kości udowej [3]. Receptor dla witaminy D znaleziono jednak również w wielu innych tkankach, w tym w komórkach układu sercowo-naczyniowego. Dane epidemiologiczne wskazują na to, że niedobór witaminy D, modulując stan zapalny, wywołuje dysfunkcję śródbłonka, co zwiększa sztywność tętnic i proces zwapnienia tkanek oraz prowadzi do miażdżycy, a wpływając na układ renina-angiotensyna-aldosteron wywołuje nadciśnienie i przerost lewej komory serca. Niedobór witaminy D odn...