Tendinopatie. Zarys problemu, czynniki ryzyka, przykłady, leczenie. Suplementacja

Tendinopatie oraz entezopatie to określenia przewlekłego zespołu bólowego ścięgien i przyczepów mięśniowych, charakteryzującego się mikroskopowo dezorganizacją struktury oraz zmniejszeniem średnicy włókien kolagenowych, zwiększoną zawartością proteoglikanów i patologiczną neowaskularyzacją pogarszającą dolegliwości bólowe [1, 2]. 

Klinicznie tendinopatie są związane z występowaniem objawów w zależności od lokalizacji. Można wyróżnić wspólną grupę objawów takich jak ból, obrzęk, ograniczenie sprawności i ruchomości dotkniętego rejonu, upośledzenie siły aparatu mięśniowo-ścięgnistego oraz utrata możliwości przenoszenia sił obciążających aparat mięśniowo-ścięgnisty [2–4]. 
Cook i Purdan [3, 4] w swojej pracy postulują model kontinuum uszkodzeń ścięgna na poziomie mikroskopowym. W przypadku powtarzalnego obciążenia przekraczającego zdolności regeneracyjne ścięgna można obserwować płynne przejście między nadprodukcją proteoglikanów zdezorganizowanych w swojej strukturze, zwiększoną proliferacją komórek ścięgna, głównie chondrocytów i miofibroblastów, oraz neowaskularyzacją. Końcowe stadium kontinuum charakteryzuje się obszarami apoptozy komórek ścięgien pozbawionych białka, za to wypełnionych produktami rozpadu komórek oraz macierzy międzykomórkowej i naczyniami krwionośnymi. Dla ułatwienia Cook i Purdan dzielą kontinuum na etapy: tendinopatię reaktywną, upośledzoną fazę leczniczą oraz tendinopatię degeneracyjną, które są efektem przekroczenia tolerowanej ob...