Rehabilitacja po operacji artrodezy stawu MTP I w leczeniu zaawansowanej postaci palucha sztywnego

Paluch sztywny to według definicji Światowej Organizacji Zdrowia choroba zwyrodnieniowa stawu śródstopno-paliczkowego I (MTP I). W początkowych stadiach choroby skuteczne jest leczenie nieoperacyjne, na które składają się rehabilitacja oraz leczenie farmakologiczne. W zaawansowanych postaciach konieczne jest leczenie operacyjne, w tym artrodeza (usztywnienie) stawu MTP I. Usztywnienie jest uważane za jedną z bardzo dobrych, przewidywalnych procedur medycznych, mających mocne podstawy naukowe. Odsetek zadowolonych pacjentów wynosi średnio 81—100%.

Paluch sztywny (hallux rigidus) (zdj. 1) to według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) choroba zwyrodnieniowa stawu śródstopno-paliczkowego I (MTP I).

Pod względem częstości występowania jest drugim po paluchu koślawym (hallux valgus) schorzeniem stawu śródstopno-paliczkowego. W początkowych stadiach choroby skuteczne jest leczenie nieoperacyjne, na które składają się rehabilitacja oraz leczenie farmakologiczne. W zaawansowanych postaciach konieczne jest leczenie operacyjne, w tym artrodeza (usztywnienie) stawu MTP I.

Wśród czynników powstawania palucha sztywnego wymienia się m.in.:

• uraz (pojedynczy lub sumujące się mikrourazy),
• przebyte operacje stawu MTP I,
• zaburzenia anatomiczne,
• choroby ogólnoustrojowe (na tle zapalnym),
• schorzenia miejscowe (np. jałową martwicę głowy pierwszej kości śródstopia).
   

Obraz kliniczny

Do objawów palucha sztywnego zalicza się:

• ból okolicy stawu MTP I – pojawiający się początkowo podczas aktywności wymagających znacznego zgięcia grzbietowego palucha, wraz z postępem choroby występujący podczas zgięcia podesz wowego palucha,
• ograniczenie zakresu ruchomości w stawie MTP I, w pierwszej kolejności zgięcia grzbietowego,
• powiększenie obrysu stawu MTP I na skutek tworzenia się osteofitów i zapalenia błony maziowej, 
• chodzenie po zewnętrznej krawędzi stopy, 
• trzeszczeni...