Skuteczność diklofenaku w połączeniu z witaminami z grupy B w łagodzeniu bólu u pacjentów ze schorzeniami układu kostno-mięśniowego

Metody terapii

Diklofenak to niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ), powszechnie stosowany w łagodzeniu bólu i redukcji stanów zapalnych. Jego działanie polega m.in. na hamowaniu enzymu cyklooksygenazy. W ortopedii jest to lek bardzo chętnie stosowany w łagodzeniu bólu u pacjentów ze schorzeniami układu kostno-mięśniowego. Badania kliniczne przeprowadzone w ostatnim czasie na pacjentach z ciężką artrozą stawu kolanowego, ostrym bólem kręgosłupa oraz urazami kończyn sugerują, że połączenie diklofenaku z witaminami B1, B6 i B12 może być skuteczniejsze w poprawie profilu przeciwbólowego. Pacjenci, którzy otrzymywali to połączenie, doświadczali niższego poziomu bólu, również percepcja ulgi bólowej była szybsza w grupie badanych z witaminami B. Wyniki powyższych badań sugerują potencjalne korzyści terapeutyczne połączenia witamin B z lekami przeciwbólowymi w przypadku chorób zwyrodnieniowych stawów.

Patomechanizm powstawania zmian zwyrodnieniowych

Osteoartroza, znana także jako choroba zwyrodnieniowa stawów, to schorzenie układu mięśniowo-szkieletowego charakteryzujące się postępującym zużywaniem chrząstki stawowej. W zdrowym stawie odżywianie chrząstki jest precyzyjnie regulowane poprzez obciążanie i ruch. W przypadku przeciążenia stawu dochodzi do wzrostu produkcji czynników stanu zapalnego, takich jak interleukina-1 (IL-1), czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α ), tlenek azotu (NO) i reaktywne cząstki tlenu (RFT). Czynniki te stymulują syntezę i aktywację metaloproteinaz – enzymów proteolitycznych, które degradują macierz chrzęstną. W wy-
niku tego procesu dochodzi do uszkodzenia DNA chondrocytów oraz kolagenu, co prowadzi do dalszej degeneracji stawu. Zmiany te skutkują zwiększeniem zawartości wody w chrząstce, co prowadzi do jej włóknienia, zmniejszenia elastyczności i wytrzymałości. Wzrost ciśnienia w warstwie podchrzęstnej kości powoduje obniżenie przepływu krwi, co skutkuje ograniczeniem dostarczania tlenu i substancji odżywczych do chrząstki, a to z kolei negatywnie wpływa na jej odżywienie. Funkcja amortyzatora, która ułatwia płynne ruchy stawów, wskutek tego procesu zostaje zatem osłabiona.

W przypadku artrozy dochodzi do degeneracji i utraty chrząstki, co prowadzi do szeregu zmian w stawach. Choroba manifestuje się głównie poprzez odczuwanie bólu, który pojawia się podczas obciążania dotkniętego stawu, a także w spoczynku. Konsekwencje obecności tego schorzenia często utrudniają pacjentom codzienne funkcjonowanie, a wraz z zaawansowaniem choroby wręcz je uniemożliwiają. 
W początkowym etapie leczenia należy zastosować metody niefarmakologiczne i farmakologiczne. Głównym celem terapii w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów jest redukcja dolegliwości bólowych. Nie należy zapominać o edukacji pacjentów, regularnych ćwiczeniach oraz redukcji masy ciała. W przypadku utrzymujących się dolegliwości bólowych należy włączyć leczenie farmakologiczne. Właściwie dobrana terapia przeciwbólowa może istotnie poprawić jakość życia pacjenta. Ostatecznym etapem leczenia...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 4 wydania czasopisma "Praktyczna Ortopedia i Traumatologia"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO