Skuteczne leczenie bólu zapalnego w ortopedii – dlaczego warto stosować nimesulid w żelu. Punkt widzenia farmakologa

Metody terapii

Nimesulid to niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ) o budowie chemicznej niepowiązanej z innymi lekami z tej grupy. Jest stosowany do łagodzenia bólu i zmniejszania stanów zapalnych w uszkodzeniach i chorobach układu ruchu. Należy do preferencyjnych inhibitorów COX-2, co minimalizuje działania niepożądane związane z blokowaniem izoenzymu COX-1. Lek ten ma jedyny w swoim rodzaju, wielokierunkowy mechanizm działania przeciwzapalnego – ingeruje nie tylko w syntezę prostanoidów, ale również w syntezę i działanie innych mediatorów zapalnych. Może być stosowany doustnie, jednak w przypadku urazów stawów lub ścięgien lepszy wybór stanowi żel do stosowania miejscowego. Umożliwia on precyzyjne działanie w miejscu uszkodzenia, minimalizując wchłanianie do krwi i działania ogólnoustrojowe. Nimesulid szybko i efektywnie łagodzi dolegliwości bólowe i zmniejsza towarzyszący uszkodzeniu stan zapalny. Lek ten ma korzystny profil bezpieczeństwa, a ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza związanych  przewodem pokarmowym, jest niższe niż w przypadku innych NLPZ. W ortopedii nimesulid, zwłaszcza w postaci żelu, może stanowić skuteczną opcję w leczeniu bólu miejscowego związanego z urazami i stanami zapalnymi stawów i ścięgien czy chorobami zwyrodnieniowymi stawów.

Ból należy do objawów chorobowych najczęściej zgłaszanych przez pacjentów i stwierdzanych podczas badania fizykalnego. Lokalizacja, charakter i nasilenie bólu opisywane przez chorego mogą dostarczyć lekarzowi cennych informacji o toczącym się w organizmie procesie patologicznym. 
Ostry ból jest reakcją obronną – ostrzega o zetknięciu z czynnikiem, który może wywołać lub już wywołał uszkodzenie tkanek, a skłaniając do unikania dalszego kontaktu z tym czynnikiem, może ochronić przed ich dalszym zniszczeniem. W takim ujęciu ból jest odczuciem dobroczynnym dla organizmu, mimo że subiektywnie nieprzyjemnym. 
Ból przewlekły, który jest zazwyczaj spowodowany toczącym się stanem zapalnym, procesem chorobowym lub uszkodzeniem układu nerwowego, nie spełnia już swojej informacyjno-ostrzegawczej funkcji. Ból jest klasyfikowany jako przewlekły, gdy jest odczuwany dłużej niż przez trzy miesiące lub gdy dolegliwości bólowe utrzymują się mimo wygojenia uszkodzonych tkanek. Powoduje on zwykle znaczne obniżenie jakości życia chorego i często sam w sobie jest traktowany jako choroba wymagająca wielokierunkowego leczenia [1–3].
W ortopedii lekarz może mieć do czynienia zarówno z bólem ostrym, związanym z nagłym bezpośrednim uszkodzeniem tkanek (np. w przypadku skręcenia stawów, nadwyrężenia mięśni, zapalenia ścięgien, złamania), jak i z bólem przewlekłym, wywołanym przez wielokrotnie powtarzane mikrourazy prowadzące ostatecznie do zmian zwyrodnieniowych (np. łokieć tenisisty), czy z bólem w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów, zespołów bólowych kręgosłupa lub osteoporozy [2, 4].
 

Powstawanie bólu

Receptory odpowiedzialne za odbieranie czucia bólu noszą nazwę nocyceptorów. Są to wolne zakończenia nerwowe rozmieszczone w skórze, tkance podskórnej, mięśniach, stawach, okostnej i narządach wewnętrznych. Ciała neuronów macierzystych dla nocyceptorów są zlokalizowane w zwojach rdzeniowych lub zwojach nerwów czaszkowych. Receptory te są aktywowane przez bodźce o natężeniu, które może spowodować uszkodzenie tkanek (mechaniczne, termiczne lub chemiczne). Zachodzi w nich proces tzw. transdukcji, czyli zamiana energii uszkadzającego bodźca na impuls elektryczny przewodzony włóknami nerwowymi do ośrodkowego układu nerwowego. Uraz i naruszenie ci...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 4 wydania czasopisma "Praktyczna Ortopedia i Traumatologia"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO