Diklofenak w leczeniu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa

Metody terapii

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) jest przewlekłą chorobą zapalną, która obejmuje przede wszystkim kręgosłup i stawy krzyżowo-biodrowe, powodując ból, sztywność i ograniczony zakres ruchu. Uważa się, że jest to rodzaj seronegatywnego zapalenia stawów, którego przyczyną jest połączenie czynników genetycznych i środowiskowych. Rozpoznanie ZZSK jest trudne, ponieważ objawy zwykle rozwijają się powoli i mogą być podobne do objawów w innych schorzeniach. Leczenie ZZSK obejmuje połączenie farmakoterapii, rehabilitacji i modyfikacji stylu życia. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak diklofenak, skutecznie zmniejszają dolegliwości bólowe i objawy stanu zapalnego. Ćwiczenia i fizykoterapia pomagają w utrzymaniu sprawności i dobrego zakresu ruchu oraz zapobiegają szybkiemu postępowi choroby. Codzienne funkcjonowanie z ZZSK może być trudne, ale przy odpowiednim leczeniu chorzy mogą prowadzić normalne i aktywne życie. Regularne monitorowanie i leczenie objawów pomagają zapobiegać powikłaniom i zapewniają pacjentom najlepszą możliwą opiekę.

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK, choroba Bechterewa) jest przewlekłą, autoimmunologiczną, seronegatywną chorobą z grupy spondyloartropatii. Najczęściej zajmuje szkielet osiowy oraz stawy krzyżowo-biodrowe, których dolegliwości bólowe są zwykle początkowymi objawami. W przebiegu schorzenia zmiany postępują z czasem, często z okresami remisji. ZZSK stopniowo obejmuje wszystkie części kręgosłupa, co skutkuje jego zupełnym zesztywnieniem. Skostnieniu ulegają więzadła oraz stawy między wyrostkami poprzecznymi kręgów. Zmianami chorobowymi mogą być zajęte również inne stawy (najczęściej stawy biodrowe), przyczepy ścięgien (entezopatie) oraz gałki oczne (zapalenie błony naczyniowej oka). 

Epidemiologia

W Europie Środkowej ZZSK występuje u mniej więcej 0,2–0,5% populacji. Im dalej od równika, tym częściej. Antygen HLA-B27 jest markerem tej choroby, który oznaczono u blisko 90% chorych rasy białej. Występowanie ZZSK u krewnych w pierwszej linii pokrewieństwa w przypadku osób z obecnością HLA-B27 dodatkowo zwiększa ryzyko rozwoju schorzenia. 

Częściej chorują mężczyźni niż kobiety (4:1). Szczyt zachorowalności to trzecia dekada życia. O formie młodzieńczej mówi się, jeśli objawy z charakterystycznymi entezopatiami wystąpią przed 16. rokiem życia.

Etiologia

Dokładna etiologia ZZSK nie jes...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 4 wydania czasopisma "Praktyczna Ortopedia i Traumatologia"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO