Autor: Artur Soczka

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą chorobą narządu ruchu. Silna ekspresja czynników ryzyka, takich jak otyłość, źle dobrana dieta, kontuzje podczas aktywności sportowych bez odpowiedniego przygotowania i dostosowania do możliwości biologicznych organizmu, przeciążanie narządu ruchu spowodowane nieergonomicznymi warunkami pracy sprzyjają rozwojowi zmian zwyrodnieniowych stawów. Staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka jest stawem siodełkowym o unikatowej architekturze anatomicznej, umożliwiającej szeroki zakres ruchów w stawie. Przyjmuje się, że zmiany zwyrodnieniowe stawu CMC 1 stanową 10% wszystkich zmian zwyrodnieniowych dotykających stawy człowieka. Choroba zwyrodnieniowa stawu CMC 1 kciuka jest drugą pod względem częstości lokalizacją zmian zwyrodnieniowych w obrębie ręki. Objawy kliniczne to: ból, osłabienie siły ręki, bolesność palpacyjna w rzucie stawu CMC 1 oraz dodatni test mielenia. Diagnostyka obejmuje badanie RTG. Dostępne są leczenie nieoperacyjne i operacyjne (trapezektomia, trapezektomia z plastyką hamakową, artrodeza, endoprotezoplastyka, resekcja stawu z interpozycją).

Powstawanie blizny jest naturalnym procesem fizjologicznym w odpowiedzi na uszkodzenie skóry właściwej w wyniku leczenia operacyjnego, doznanego urazu lub celowej skaryfikacji rytualnej (określającej przynależność do plemienia). Celem powstającej blizny jest ponowne zapewnienie silnej integracji tkankowej. Ważną linią terapii w celu zapobiegania powstaniu lub spowolnienia procesu powstawania różnego rodzaju blizn są preparaty oparte na bazie silikonu. W tym celu stosuje się rozmaite żele, hydrożele, maści, płyny i plastry silikonowe.

Wstęp: Znaczące zmiany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) są konsekwencją skupienia się na wczesnej diagnostyce, monitorowaniu procesów zapalnych oraz wprowadzeniu nowych generacji leków. Częste okołooperacyjne problemy w tej jednostce chorobowej to niestabilność kręgosłupa w odcinku szyjnym, niewydolność serca, zwłóknienie płuc, płyn w jamach opłucnowych, niewydolność nerek, zaburzenia krzepnięcia, immunosupresja. Operacyjne leczenie pacjentów z RZS wymaga ścisłej współpracy ortopedy i reumatologów. Wysoce efektywne leki biologiczne modyfikują przebieg choroby, dając dobre wyniki leczenia. Dzięki temu zmienia się charakter proponowanych operacji oraz samo przygotowanie pacjenta do leczenia operacyjnego. Leczenie operacyjne obejmuje diagnostyczną artroskopię, synowektomię, artroplastykę, artrodezę.

Dane demograficzne wskazują, że w najbliższych dziesięcioleciach będzie przybywało osób powyżej 60. roku życia, a problemy zdrowotne tych osób już dziś stają się wyzwaniem dla współczesnej medycyny. Staw nadgarstkowo-śródręczny kciuka jest stawem siodełkowym o unikatowej architekturze anatomicznej umożliwiającej szeroki zakres ruchów. Przyjmuje się, że zmiany zwyrodnieniowe stawu CMC 1 (łac. articulatio carpometacarpal – CMC 1) stanową 10% wszystkich zmian zwyrodnieniowych dotykających stawy człowieka [3]. Choroba zwyrodnieniowa stawu CMC 1 kciuka jest drugą pod względem częstości lokalizacją zmian zwyrodnieniowych w obrębie ręki.

Objawami klinicznymi tej dolegliwości są ból, osłabienie siły ręki, bolesność palpacyjna w rzucie stawu CMC 1 oraz dodatni test mielenia. W ramach diagnostyki zaleca się badanie rentgenograficzne (RTG). Zaleca się leczenie nieoperacyjne lub operacyjne (trapezektomia, trapezektomia z plastyką hamakową, artrodeza, endoprotezoplastyka, resekcja stawu z interpozycją).
 

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa obejmująca zakrzepicę żył głębokich oraz zatorowość płucną stanowi jedną z głównych komplikacji związanych z hospitalizacją oraz okresem okołooperacyjnym i zajmuje trzecie miejsce pod względem częstości występowania wśród chorób układu naczyniowego. Świadomość środowiska ortopedycznego dotycząca profilaktyki przeciwzakrzepowo-zatorowej na oddziałach ortopedyczno-urazowych przekłada się od wielu lat na znaczne zmniejszenie liczby incydentów zakrzepowo-zatorowych.