Zasady wydawania wybranych orzeczeń lekarskich przez ortopedę

Jednym z przyznanych prawem specyficznych uprawnień zawodowych lekarzy jest prawo do wydawania opinii i orzeczeń lekarskich (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty). Orzeczenia lekarskie mogą mieć różnorodny charakter i formę oraz różne przeznaczenie (np. dla pracodawcy, dla celów rentowych). 
Generalnie przyjmuje się, że orzeczenie lekarskie to pisemna lub ustna wypowiedź lekarza zawierająca wnioski wysnute ze stwierdzonego stanu faktycznego, czyli stanu zdrowia, rokowań. Najczęściej w praktyce lekarze, w tym ortopedzi, wydają orzeczenia o czasowej niezdolności pracownika do pracy. Zasady wydawania konkretnych rodzajów orzeczeń lekarskich są określone w adekwatnych ustawach lub rozporządzeniach. Ortopedzi należą do tej grupy lekarzy, która z uwagi na posiadaną specjalizację odgrywa istotną rolę w zakresie orzecznictwa specjalistycznego, a na ich usługi jest duże zapotrzebowanie w niektórych ins-
tytucjach administracji publicznej, a w szczególności w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.

Orzekanie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych

Współpracując z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) ortopedzi orzekają przede wszystkim jako orzecznicy:

• w sprawach rent  – o niezdolności do pracy,
• w sprawach prewencji rentowej – o potrzebie rehabilitacji.

Lekarzem orzecznikiem i członkiem komisji lekarskiej w ZUS może być lekarz, który łącznie spełnia następujące warunki: 

• jest specjalistą, w szczególności w zakresie następujących dziedzin medycyny: chorób wewnętrznych, chirurgii, neurologii, psychiatrii, medycyny pracy, medycyny społecznej;
• odbył przeszkolenie w zakresie ustalonym przez Prezesa Zakładu.

Jednym ze świadczeń pieniężnych w systemie ubezpieczenia społecznego w Polsce jest renta z tytułu niezdolności do pracy. Problematykę renty z tytułu niezdolności do pracy r...