Podstawowym założeniem Medycyny Ortopedycznej według Cyriaxa jest leczenie wzorca klinicznego. Przez zaproponowany w metodzie wywiad i badanie funkcjonalne uzyskujemy kompletną informacje na temat badanego pacjenta. Symptomy i objawy są interpretowane i skatalogowane w formie „wzorców klinicznych”. „Wzorzec kliniczny” jest szczególnym zachowaniem się zaburzeń lub grup zaburzeń. Dla wszystkich obrazów klinicznych metoda oferuje lokalne, bezpośrednie, sprawne
i korzystne ekonomicznie leczenie.
Różnicowanie można przeprowadzić przez szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne, a dokładną lokalizacje podrażnionych struktur można poznać albo przez obecność objawów lokalizujących albo przez palpację. W tak łatwy sposób można przejść do diagnozy takiej jak zapalenie ścięgna m. supraspinatus leżące na przyczepie i dokładniej na włóknach powierzchownych. Wówczas możemy mówić o szczegółowej diagnozie. Tylko wtedy możliwe jest precyzyjne leczenie, które daje maksimum skuteczności przy minimum terapii.